Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

Εφιάλτης που χρίζεται «ψυχαγωγία»
Της Πόπης Διαµαντάκου , diaman@dolnet.gr

Οι ζωές των άλλων.
Τα ριάλιτι αγωνίζονται να τις επιβάλουν αντί τηλεοπτικού θεάµατος και µαζί τα ήθη µιας κοινωνίας χωρίς όρια και κανόνες σεβασµού τουλάχιστον των πιο αδύναµων κατηγοριών της
Και αν ηπαρακολούθηση της ζωής των άλλων ήταν το φρικιαστικό προνόµιο απολυταρχικών καθεστώτων, ήταν ο απόλυτος φασισµός και σήµαινε δίκτυα µυστικών υπηρεσιών απότα οποία υποτίθεται ότιαγωνίστηκαν οι δηµοκρατίες να απαλλαγούν,να που επιστρέφουν µε τη µορφή τάχα χαλαρής τηλεοπτικής ψυχαγωγίας. ∆εν έφταναν τα µπιγκµπραδερικά σκουπίδια, έρχονται και νέα ριάλιτι, όπου µπορεί να µην κλείνονται όσοι συµµετέχουν σε ένα σπίτι, αλλά οι κάµερες παρακολουθούν την καθηµερινότητά τους. «Αθέατες», όπως πρέπει να είναιοι κάµερες της παρακολούθησης, για να «απελευθερώνονται» οι παίκτες και να εκθέτουν όσο γίνεται πιο προσωπικά, πιο γαστριµαργικά στοιχεία της προσωπικότητάς τους.
Ο Αnt1 οσονούπω θα προβάλλει το ριάλιτι «Real housewives» για παράδειγµα, όπου µια χούφτα κυρίες, γνώριµες στις στήλες κοσµικού κουτσοµπολιού και ως εκ τούτου ενδεχοµένως γνωστές στο κοινό των κοµµωτηρίων, όπου και ξεφυλλίζονται στην αναµονή από το λούσιµο στη µιζανπλί τα ανάλογα έντυπα, θα εκθέτουν τιςζωές τους, τα σπίτια τους, ακόµη και τα παιδιά τους. Θα εκθέτουν «λίγο», είπε µια από την οµάδα των νεοριαλιτζούδων «νοικοκυρών», καλεσµένη στο «10 µε 1», κυρία ονόµατι Τζο Τόγκου. Θα φαίνεται το δικό της παιδί«όχι πολύ, αλλά θα φαίνεται στον φακό όταν το πηγαίνω βόλτα ή στο σχολείο». Λες και η έκθεση ειδικά των παιδιών στον φακό ενός ριάλιτι έχει «λίγο» ή «πολύ». Η λαίλαπα της ριαλιτζίδικης αισθητικής ωστόσο έχει αρχίσει να αποδίδει, ως φαίνεται, τα δέοντα στη διαµόρφωση των κοινωνικών ηθών και έννοιες, όρια, κανόνες που διαµορφώθηκαν για την προστασία των πιο ευάλωτων κοινωνικών κατηγοριών και µαζί και των παιδιών χάνονται µέσα στη σαρωτική λάµψη µιας τηλεόρασης που βρίσκεται σε βουλιµικό πανικό. Καταπίνει άκριτα ό,τι βρει µπροστά της σαν έναν παθολογικά παχύσαρκο σε αυτοκαταστροφική κρίση.
Τα παιδιά δεν έχουνθέση σε καµιά µορφή ριάλιτι. Εχει σηµασία το πλαίσιο της εκποµπής στην οποία εµφανίζονται, το πού απευθύνεται, οι στόχοι της – αν είναι εκπαιδευτικοί, αν καλλιεργούν πρότυπα αισθητικής, αν έχουν κοινωνικά µηνύµατα και ποια. Αυτού του είδους οι τηλεοπτικές επιλογές είναι αµερικανιές που απευθύνονται σεάλλου είδους κοινωνίες και κουλτούρες και των οποίων τα αποτελέσµατα ούτε εκείνες τις κάνουν περήφανες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου