Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

Τα δικαιώματα του καταναλωτή

Για πρώτη φορά αναγνωρίστηκε ότι οι καταναλωτές έχουν δικαιώματα από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Τ.Φ ΚΕΝΕΝΤΙ, ο οποίος στο από 15.3.62 μήνυμά του προς το Κογκρέσο μεταξύ άλλων αναφέρει. "Καταναλωτές είμαστε όλοι. Πρόκειται για την μεγαλύτερη οικονομική ομάδα, η οποία επηρεάζει αλλά και επηρεάζεται σχεδόν από κάθε δημόσια ή ιδιωτική οικονομική απόφαση, τη μόνη σημαίνουσα οικονομική ομάδα, η οποία δεν είναι αποτελεσματικά οργανωμένη και της οποίας οι απόψεις δεν ακούγονται..."
Αυτά είχε πει και ο Τζών Κέννεντυ το 1962, ενώπιον του Κογκρέσου, όταν παρουσίαζε τον Νόμο για τα Δικαιώματα του Καταναλωτή, αποτέλεσμα αγώνων του Αμερικάνικου λαού από τις αρχές του 20ου αιώνα, για τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν.
Δεκατρία χρόνια αργότερα (1975) η Ευρωπαϊκή Ενωση τότε Ε.Ο.Κ. εγκρίνει το πρώτο της πρόγραμμα για πολιτική προστασία και ενημέρωση καταναλωτών και αναγνωρίζει νομοθετικά τα δικαιώματα των καταναλωτών.

Το 1985 αναγνωρίζονται επίσημα από τη Γενική Συνέλευση των μελών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) οι "θεμελιώδεις αρχές του καταναλωτή".

Στην Ελλάδα αρχικά με το νόμο 1961/1991 και στη συνέχεια με το νόμο 2251/1994 αναγνωρίζονται για πρώτη φορά τα δικαιώματα των καταναλωτών. Σήμερα, πόσοι Έλληνες γνωρίζουν την ύπαρξη τους; με Ποιους τρόπους να τα διεκδικούν, πώς, πότε και σε Ποιόν να απευθύνονται;
ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ:
Δικαίωμα στην ικανοποίηση των βασικών αναγκών: Το δικαίωμα να αποκτά τα βασικά προϊόντα και υπηρεσίες που εγγυώνται την επιβίωσή του: επαρκή τροφή, ρούχα, κατοικία, ιατρική περίθαλψη, μόρφωση και υγιεινές συνθήκες διαβίωσης.
Προστασία υγείας και ασφάλειας: Στην αγορά πρέπει να κυκλοφορούν μόνο προϊόντα και υπηρεσίες που δεν θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και την ασφάλεια του καταναλωτή. Αυτό, πρακτικά, σημαίνει καθορισμό απαιτήσεων ασφαλείας για προϊόντα και υπηρεσίες, κατάλληλη ενημέρωση του καταναλωτή για τυχόν κινδύνους, που ενέχει η χρήση αυτών, και προστασία του καταναλωτή από φυσικές βλάβες, που προκαλούνται από προϊόντα και υπηρεσίες.
Προστασία των οικονομικών συμφερόντων: Ο καταναλωτής πρέπει να προστατεύεται έναντι της κατάχρησης εκ μέρους των προμηθευτών προϊόντων και υπηρεσιών. Αυτό, μπορεί να επιτευχθεί με την "πάταξη" της παραπλανητικής διαφήμισης ή της αθέμιτης συμπεριφοράς στην αγορά (π.χ. στις μεθόδους μάρκετιγκ, στις συμβάσεις κλπ.)
Πρόσβαση στην πληροφόρηση: Ο καταναλωτής πρέπει ναι έχει την ικανότητα να κάνει σωστές αγορές αφού, όμως, προηγηθεί η αξιόπιστη και επιστημονική ενημέρωση του. Αυτό, μπορεί να επιτευχθεί με την κατάλληλη πληροφόρηση σχετικά με τα χαρακτηριστικά, τις τιμές ή την ποιότητα προϊόντων και υπηρεσιών, ούτως ώστε να επιλέγει ό,τι αγοράζει με βάση τη λογική και να αντιστέκεται στην παραπλανητική διαφήμιση και ετικετοποίηση.
Δικαίωμα εκπαίδευσης: Ο καταναλωτής, για να είναι σε θέση να αναζητά, να κατανοεί και να αφομοιώνει τις διαθέσιμες πληροφορίες, πριν αποφασίσει σχετικά με τις αγορές του, πρέπει να έχει λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση και αγωγή, που πρέπει να του παρέχεται στη νεαρή του ηλικία μέσα από το σχολείο, με μέριμνα του κράτους.
Δικαίωμα εκπροσώπησης: Ο καταναλωτής και οι εκπρόσωποι του πρέπει να έχουν τη δυνατότητα συμμετοχής στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων σε Θέματα που τους αφορούν άμεσα, αλλά και έμμεσα, τόσο σε τοπικό, όσο και σε περιφερειακό, εθνικό και κοινοτικό επίπεδο, ούτως ώστε να λαμβάνεται υπόψη, όσο το δυνατόν περισσότερο, η άποψη και η γνώμη τους.
Δικαίωμα στην αποζημίωση: Το δικαίωμα για αποζημίωση σε περίπτωση ελαττωματικών προϊόντων και ανεπαρκούς παροχής υπηρεσιών.
Πρόσβαση στην δικαιοσύνη: Ο καταναλωτής πρέπει να έχει τη δυνατότητα λήψης συμβουλών και βοήθειας, όταν θέλει να διατυπώσει παράπονα ή όταν έχει υποστεί βλάβη ή ζημιά από προϊόντα και υπηρεσίες. Συγχρόνως, όμως, πρέπει να έχει και τη δυνατότητα εφαρμογής απλών, μη δαπανηρών και σύντομων διαδικασιών διακανονισμού, προκειμένου να αποκατασταθεί η βλάβη ή η ζημιά, που έχει υποστεί.

Πρόσβαση στην αειφόρο κατανάλωση
Ο καταναλωτής πρέπει να έχει τη δυνατότητα να καλύπτει τις βασικές ανάγκες του, χωρίς να εξαντλεί τους βασικούς πόρους του πλανήτη μας και χωρίς να υπονομεύει την κάλυψη των βασικών αναγκών των μελλοντικών γενεών.






















ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

Η Aγωγή του Καταναλωτή εμφανίζεται στις αίθουσες διδασκαλίας από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 κυρίως στις ΗΠΑ.

Δύο βασικά χαρακτηριστικά της είναι :
• Ανήκει στην κατηγορία της “μη-τυπικής” εκπαίδευσης.
• Υπεισέρχεται στο αναλυτικό πρόγραμμα σαν μέρος των υπαρχόντων μαθημάτων και όχι σαν ξεχωριστό αντικείμενο.

Η Αγωγή του Καταναλωτή στοχεύει καταρχήν στην αλλαγή της συμπεριφοράς. Είναι η διαδικασία με την οποία μαθαίνουμε πως να αγοράζουμε, να χρησιμοποιούμε και να διαθέτουμε αγαθά και υπηρεσίες, ώστε να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας.

Σύμφωνα με το Γραφείο Εκπαίδευσης των ΗΠΑ (1980), η ΑΚ είναι η διαδικασία με την οποία οι καταναλωτές :
• Αναπτύσσουν δεξιότητες για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με την αγορά αγαθών και υπηρεσιών σύμφωνα με τις προσωπικές τους αξίες, τη μέγιστη χρήση των πόρων, τις διαθέσιμες εναλλακτικές λύσεις, την οικολογική συμπεριφορά και την αλλαγή των οικονομικών συνθηκών.
• Αποκτούν γνώσεις σχετικές με τη νομοθεσία, τα δικαιώματά τους και τους τρόπους προστασίας τους, ώστε να συμμετέχουν ενεργά και με συνέπεια στο χώρο της αγοράς και να κινούν διαδικασίες αποζημίωσης.
• Κατανοούν το ρόλο των πολιτών μέσα στο οικονομικό, κοινωνικό και κυβερνητικό σύστημα και πως να επηρεάζουν αυτά τα συστήματα ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των καταναλωτών.

Αυτή η περιγραφή δείχνει ότι η ΑΚ είναι κάτι παραπάνω από μία μηχανική μεταφορά γνώσεων. Είναι ένας τρόπος σκέψης και αλληλοσυνδέεται με τη λύση των προβλημάτων.

Οσον αφορά στην ΑΚ στο σχολείο, οι βασικοί στόχοι της ΑΚ συνοψίζονται στα εξής:
Οι μαθητές πρέπει
• Να αποκτήσουν γνώση ώστε να ενεργούν σαν ενημερωμένοι καταναλωτές. Για παράδειγμα, γνώση των δικαιωμάτων των καταναλωτών, της νομοθεσίας, της βασικής διατροφής.
• Να κατανοήσουν την λειτουργία της κοινωνίας σαν μία ολότητα και τον ειδικό ρόλο των καταναλωτών. Για παράδειγμα να κατανοήσουν το ρόλο των εταιριών στο οικονομικό σύστημα, το ρόλο της κυβέρνησης στην κοινωνία και το ρόλο των οργανώσεων καταναλωτών.
• Να αναπτύξουν δεξιότητες ώστε να ενεργούν σαν ενημερωμένοι και υπεύθυνοι καταναλωτές. Για παράδειγμα, να μπορούν να γράφουν ένα γράμμα διαμαρτυρίας ή παραπόνων, να έχουν την ικανότητα να διακρίνουν τα τεχνάσματα στις πωλήσεις και να χρησιμοποιούν προϊόντα και υπηρεσίες με πλήρη γνώση.
• Να αισθανθούν ότι είναι σημαντικό να είναι ενημερωμένοι καταναλωτές. Αν αποκτήσουν τη γνώση και τις δεξιότητες αλλά νομίζουν ότι δεν είναι κάτι το σημαντικό, έχουμε αποτύχει.
• Να διδαχθούν να δρουν σαν ενημερωμένοι, εκπαιδευμένοι και υπεύθυνοι καταναλωτές.

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΑΚ

Παραδοσιακά η ΑΚ απευθυνόταν στον μεμονωμένο καταναλωτή και σήμαινε ανάπτυξη δεξιοτήτων , π.χ. πως να αγοράζει κανείς ποιοτικά προϊόντα σε καλές τιμές, πως να διακρίνει τις “κακές” πρακτικές πωλήσεων κλπ. Δεν είχε δοθεί σημασία στην ενεργή συμμετοχή των καταναλωτών στην οικονομία, τις κοινωνικές και πολιτικές αποφάσεις που αφορούν στην καθημερινή πραγματικότητα.
Σήμερα υπάρχει μία κοινωνικά υπεύθυνη αντίληψη. Αυτή συνοψίζεται στα εξής :
• Κριτική ενημέρωση : Οι καταναλωτές πρέπει να μάθουν να ξεχωρίζουν τις ανάγκες από τις επιθυμίες και πως να κάνουν τις κατάλληλες ερωτήσεις σχετικά με τις τιμές, την διαθεσιμότητα και την ποιότητα των αγαθών και υπηρεσιών.
• Δράση και συμμετοχή : Όταν αποκτήσουν γνώση και ενημερωθούν, οι καταναλωτές μπορούν να δράσουν με αξιοπιστία και να είναι σίγουροι ότι οι φωνές τους ακούγονται.
• Κοινωνική ευθύνη : Οι καταναλωτές πρέπει να ενεργούν με συνέπεια και ευαισθησία και να γνωρίζουν την επίδραση των πράξεών τους στους άλλους πολίτες, ειδικά σε μη προνομιούχες ομάδες.
• Οικολογική ευθύνη : Οι καταναλωτές πρέπει να είναι ενήμεροι για την επίδραση των αποφάσεών τους στο φυσικό περιβάλλον.
• Αλληλεγγύη : Η δράση είναι πιο αποτελεσματική αν γίνεται από ομάδες.

Η φιλοσοφία αυτή της ΑΚ δείχνει ότι αυτή αφορά και απευθύνεται κατευθείαν στον άνθρωπο και αυτή είναι συνήθως η διαφορά ανάμεσα στην ΑΚ και σε πολλά από τα μαθήματα του σχολείου όπως αυτά διδάσκονται.

ΤΟ “ΜΑΤΙ” ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

“Μάτι” του καταναλωτή σημαίνει ότι ένας ενήμερος καταναλωτής βλέπει ένα προϊόν κριτικά και αναλυτικά, πρώτα από την προσωπική πλευρά και κατόπιν έχοντας κατά νου την υπόλοιπη κοινότητα. Αυτή η εικόνα οδηγεί τον καταναλωτή σε μία απόφαση: να αγοράσει ή να μην αγοράσει. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Κάποιος θέλει να αγοράσει ένα κουτί στιγμιαίου καφέ.

Τι ερωτήσεις μπορούν να γίνουν πάνω στην απλή αυτή αγορά ;

Οικονομική άποψη
• Πόσο κοστίζει ;
• Είναι καλή η τιμή σε σχέση με ένα όμοιο σε ποιότητα και ποσότητα προϊόν ;
• Υπάρχει κάποιο αντίστοιχο φθηνότερο, εγχώριας προέλευσης ;

Περιβαλλοντική άποψη
• Είναι η συσκευασία βιοδιασπώμενη ;
• Μήπως η συσκευασία συμβάλλει στην άσκοπη χρήση σπάνιων φυσικών πόρων ;

Νομική άποψη
• Αν δεν μείνω ικανοποιημένος από το προϊόν, μπορώ να το επιστρέψω ;
• Αν είναι λιποβαρές, θα αποζημιωθώ ;
• Η επισήμανσή του συμφωνεί με όσα ορίζει ο νόμος ;

Υγεία και ασφάλεια
• Περιέχει πρόσθετα ;
• Τα τυχόν πρόσθετα που περιέχει είναι επιβλαβή ;
• Ποια είναι η επίδρασή του στην υγεία μου γενικότερα.

Παρατηρούμε ότι για ένα απλό προϊόν εγείρονται πάρα πολλές ερωτήσεις. Πόσοι όμως από εμας σκέπτονται έτσι ; Οσον αφορά το οικονομικό μέρος πολλοί. Για τις άλλες πλευρές του θέματος όμως πολλοί λίγοι , πόσο μάλλον τα παιδιά ..


Η ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ ΣΤΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

Υπάρχουν τρεις δυνατότητες ενσωμάτωσης της ΑΚ στο αναλυτικό πρόγραμμα :
• Ως ένα νέο αντικείμενο.
Πλεονεκτεί στο γεγονός ότι όλες οι συνιστώσες εξετάζονται μαζί και τυγχάνει μεγαλύτερης προσοχής από τα παιδιά , αφού πρόκειται για ιδιαίτερο μάθημα.
Τα μειονεκτήματα όμως καθιστούν αυτήν την αντιμετώπιση δύσκολη. Πρώτον, το αναλυτικό πρόγραμμα είναι ήδη βαρυφορτωμένο και δεύτερον απαιτείται ειδικευμένο διδακτικό προσωπικό.

• Ως μέρος ενός υπάρχοντος μαθήματος.
Η προσέγγιση αυτή δίνει λύση στο πρόβλημα της υπερφόρτωσης του προγράμματος αλλά προβληματίζει αν εξετάζονται όλες οι παράμετροι εξίσου.
Για παράδειγμα στο μάθημα της Οικιακής Οικονομίας που περικλείει μεγάλο μέρος της ΑΚ είναι δύσκολο να μάθουν οι μαθητές να διαβάζουν το λογαριασμό της ΔΕΗ και να υπολογίζουν τι θα πληρώσουν, πράγμα που μπορεί να γίναι στο μάθημα της Φυσικής όταν διδάσκεται το κεφάλαιο της ηλεκτρικής ενέργειας. Στη Φυσική πάλι δεν μαθαίνουν την κοινωνική ή περιβαλλοντική άποψη που δίνεται στην Οικιακή Οικονομία.

• Ως μέρος πολλών μαθημάτων
Είναι ίσως ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος εισαγωγής της ΑΚ στο πρόγραμμα. Εχει όλα τα πλεονεκτήματα που ανφέρθηκαν παραπάνω, με το μειονέκτημα ότι τα παιδιά δυσκολεύονται να αντιληφθούν την πλήρη εικόνα των καταναλωτικών προβλημάτων.
Για να έχουμε αποτελεσματικότητα, πρέπει ένας από τους διδάσκοντες ή μια ομάδα διδασκόντων να συντονίζει τις δραστηριότητες.



Η ΑΓΩΓΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΗΛΙΚΙΕΣ

Η ΑΚ πρέπει να αρχίζει όσον το δυνατόν νωρίτερα, κατά την προσχολική ηλικία των 4 ετών ίσως. Εν τούτοις το μεγαλύτερο μέρος του διαθέσιμου εκπαιδευτικού υλικού απευθύνεται σε ηλικίες 12-16 ετών, ίσως γιατί στις περισσότερες χώρες σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά είναι ήδη σημαντικοί καταναλωτές.
Πάντως η ΑΚ μπορεί να αρχίσει πολύ νωρίς βασιζόμενη σε πρακτικά παραδείγματα των καταναλωτικών προβλημάτων.
Η πνευματική ωριμότητα των παιδιών παίζει ρόλο στην επιλογή της έναρξης της ΑΚ.
Εννοιες όπως αγορά, πώληση, δαπάνη χρημάτων, δίνω, παίρνω, πρέπει να γίνουν καλά κατανοητές από την αρχή.


ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΤΗΣ ΑΚ

Κατ’ αρχήν θεωρείται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να κινητοποιηθούν οι μαθητές, γιατί σε αυτή την ηλικία ενδιαφέρονται για τέτοιου είδους θέματα
Η ΑΚ πρέπει να θεωρείται και αμυντική και θετική εκπαίδευση. Η αμυντική άποψη διδάσκει τους μαθητές να αποφεύγουν τις παγίδες, να αναλύουν την συμπεριφορά τους και ενεργούν αποτελεσματικά στις καθημερινές τους συναλλαγές. Η θετική άποψη τους επιτρέπει να βλέπουν τους εαυτούς τους σαν υπεύθυνους πολίτες-καταναλωτές και να αντιλαμβάνονται τις εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν που πρέπει να υπάρχουν στην αγορά.

Κύριο μέρος της ΑΚ είναι η ανάπτυξη δραστηριοτήτων, ειδικά εκείνες οι δραστηριότητες στις οποίες οι μαθητές ερευνούν μόνοι τους ένα πρόβλημα ή μία κατάσταση και προτείνουν πιθανές λύσεις.
Αλλά οι δραστηριότητες από μόνες τους δεν είναι αρκετές. Η ΑΚ πρέπει να συνεισφέρει και στο θεωρητικό υπόβαθρο. Οι υπεύθυνοι καταναλωτές πρέπει να κατευθύνονται από ορισμένες αρχές και να έχουν κατανοήσει την κοινωνικοοικονομική δομή της κοινωνίας.



ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
• Μέθοδος Σχεδίου Εργασίας (Project) : Η δραστηριότητα γίνεται ομαδικά. Οι μαθητές επιλέγουν να μελετήσουν ένα θέμα ή να διεξάγουν μία έρευνα. Ο εκπαιδευτικός καθοδηγεί, συμβουλεύει και συντονίζει. Οι μαθητές δουλεύουν εξαρτώμενοι περισσότερο ή λιγότερο από τον εκπαιδευτικό και αποκτούν εμπειρίες. Οι εργασίες τύπου project έχουν το πλεονέκτημα της άμεσης πρακτικής εφαρμογής.
Όσον αφορά στον τρόπο εργασίας :
o Το θέμα πρέπει να βρίσκεται στο χώρο των εμπειριών των παιδιών και να τα αφορά (π.χ ποδήλατα, αναψυκτικά, αντί πλυντηρίων, ψυγείων κλπ.).
o Πρέπει να ξεκαθαρίζεται από την αρχή γιατί γίνεται η εργασία.
o Το θέμα πρέπει να περιορίζεται και να επικεντρώνεται σε κάτι συγκεκριμένο (π.χ. αν το θέμα είναι η διαφήμιση καλό είναι να εξεταστεί σε σχέση με ένα συγκεκριμένο προϊόν όπως τα παπούτσια, τα τζην κλπ.).
o Πρέπει να γίνεται συνεχώς ανατροφοδότηση και αξιολόγηση και τα αποτελέσματα να εκτίθενται και να παρουσιάζονται σε συνομηλίκους. Η διάδοση των αποτελεσμάτων είναι σημαντικότατη.
Η μέθοδος απαιτεί ειδικές ικανότητες από πλευράς του εκπαιδευτικού, ιδίως κατά την διατύπωση των συμπερασμάτων όπου οι μαθητές πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι να παρουσιάσουν τις εμπειρίες τους.
Επειδή η φύση της ΑΚ είναι διεπιστημονική, η μέθοδος project είναι ιδανική διδακτική μέθοδος η οποία φέρνει στην ίδια ομάδα εκπαιδευτικούς διαφόρων ειδικοτήτων. Η επιτυχία της όμως εξαρτάται πολύ από το πόσο οργανωμένο είναι το σχολείο.

• Έλεγχος προϊόντων και εκτίμηση : Εργασία που μπορεί να γίνει τόσο ατομικά όσο και ομαδικά. Ενισχύει την ενημέρωση των μαθητών απέναντι στη διαφήμιση, την ελκυστική συσκευασία, τις κοινωνικές επιδράσεις. Για τον έλεγχο πρέπει να επιλέγονται εύκολα προϊόντα που να επιτρέπουν συγκρίσεις και εύρεση εναλλακτικών λύσεων. Σε αυτό η συμβολή του διδάσκοντος είναι σημαντική. Η παρουσίαση και διάδοση των αποτελεσμάτων επίσης επιβάλλεται.
• Παιχνίδι ρόλων : Πολύ επιτυχημένη διδακτική τεχνική, η οποία στην περίπτωση της ΑΚ είναι σημαντικό εργαλείο. Τα προβλήματα των καταναλωτών μπορούν να μελετηθούν στην τάξη.
• Ανοικτές - κλειστές πηγές πληροφόρησης : Με τη χρήση κινουμένων σχεδίων, εικόνων, παιχνιδιών, χαρτών, διαγραμμάτων, τηλεοπτικών εκπομπών, μπορεί ο διδάσκων - σε οποιοδήποτε μάθημα- να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά και να αυξήσει το ενδιαφέρον τους.
• Παιχνίδια : Όλων των ειδών τα παιχνίδια προσαρμόζονται στην ΑΚ. Για παράδειγμα, η Σουηδική οργάνωση προστασίας καταναλωτών Konsumentverket, έχει φτιάξει ένα παιχνίδι όπου προσομοιώνεται η λειτουργία ενός πολυκαταστήματος. Εδώ τον κύριο λόγο τον έχει η φαντασία του διδάσκοντος.
• Οπτικoακουστικό υλικό το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για διδασκαλία και ενημέρωση.

Μερικές ιδέες που μπορεί να πραγματοποιηθούν άμεσα στο σχολείο :

o Δημιουργία περιοδικού του καταναλωτή
o Τοποθέτηση κουτιού παραπόνων στο σχολείο
o Έκθεση με υλικό που αφορά τους καταναλωτές
o Δημιουργία της γωνιάς του καταναλωτή
o Λειτουργία κυλικείου
o Δημιουργία βιβλιοθήκης του καταναλωτή
o «Σχολείο καταναλωτών» (σε ώρες εντός ή εκτός ωραρίου διδασκαλίας, τίθενται διάφορα προβλήματα και καλούνται ειδικοί να τα συζητήσουν).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου