Βασίλης Πρασσάς, Θεωρία και Πράξη, Έκφραση-Έκθεση Γ΄ Λυκείου, εκδόσεις Κοκοτσάκης
4.3 Aλληλουχία
Πρόκειται για τη νοηματική-λογική σύνδεση μεταξύ τμημάτων (Πρόλογος, Κύριο Μέρος, Επίλογος), υποτμημάτων, παραγράφων, περιόδων, προτάσεων... ενός κειμένου.
Η αλληλουχία στηρίζεται στη λογική ή φυσική (χρονική και τοπική) σειρά με την οποία διατάσσονται οι ιδέες ενός κειμένου.
4.3.1 Έλεγχος και σχολιασμός της αλληλουχίας ενός κειμένου
Ένα κείμενο ή μια ενότητα έχει αλληλουχία όταν όλες οι παράγραφοι συνδέονται σωστά μεταξύ τους, με τις κατάλληλες νοηματικές σχέσεις, ώστε να δημιουργούν μια λογική ή φυσική διάταξη των ιδεών.
Π.χ. Η δεύτερη παράγραφος συνδέεται αντιθετικά με την πρώτη…
Η τρίτη με τη δεύτερη με σχέση αιτίου αποτελέσματος…, κ.λπ. ...
1.3.2 Πιθανές νοηματικές σχέσεις:
Ø Σχέση σύγκρισης, είτε αντίθεσης-εναντίωσης είτε αναλογίας
Ø Σχέση αιτίου-αποτελέσματος
Ø Συμπέρασμα-συγκεφαλαίωση
Ø Ερώτηση-απάντηση
Ø Συμπλήρωση του νοήματος της προηγούμενης παραγράφου
Ø Προέκταση-προσθήκη μιας νέας παραμέτρου
Ø Σχέση επαλληλίας, δηλαδή παράθεση ενός άλλου όμοιου σκεπτικού, π.χ. μιας δεύτερης αιτίας
Ø Σχέση όρου-προϋπόθεσης
Ø Σχέση όλου-μέρους, σχέση δηλαδή επιμερισμού, όπου η δεύτερη παράγραφος είναι μέρος-υποσύνολο της πρώτης ή σχέση γενικού/αφηρημένου-ειδικού/συγκεκριμένου (σχέση επεξήγησης)
Ø Σχέση διάζευξης ή σύζευξης
Ø Αναφορά
Ø Χρονική ή τοπική σειρά
Ø …
