ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ

Αφηγηματικοί Χρόνοι

(Από το βιβλίο Νεοελληνική Γλώσσα - Το γνωστικό αντικείμενο, Βασίλης Πρασσάς, εκδόσεις Κοκοτσάκης, 2005) 

Χρόνοι εξωτερικοί-εξωκειμενικοί σε σχέση με την αφήγηση

Από τη στιγμή που η αφήγηση είναι μια πράξη επικοινωνίας μεταξύ ενός πομπού (συγγραφέας ή ομιλητής) και του δέκτη (αναγνώστης ή ακροατής), που αναφέρεται σε συγκεκριμένα γεγονότα, μπορούμε να εντοπίσουμε τους εξής χρόνους:

ΚΡΙΤΗΡΙΟ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ (ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ)

ΚΕΙΜΕΝΟ

Τα δομικά προβλήματα του ελληνικού τουρισμού

Ο ελληνικός τουρισμός εάν επιθυμεί να επιβιώσει του διεθνούς ανταγωνισμού και εάν επιζητεί να παραμείνει ένας αξιόλογος οικονομικός παράγοντας (εισοδήματα, απασχόληση) θα πρέπει να επιχειρήσει μία αναδιάρθρωση του προϊόντος στα πλαίσια διαμόρφωσης ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου.

Η ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ (ΚΡΙΤΗΡΙΟ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ)

ΚΕΙΜΕΝΟ

του Σταύρου Γιαγκάζογλου

Πριν μία ή δύο δεκαετίες, αν κάποιος ισχυριζόταν ότι υπάρχει οργανωμένη και κατευθυνόμενη ρητορική του μίσους στην Ελλάδα, θα έλεγα ότι πρόκειται για υπερβολές. Ανατρέχοντας στη νεώτερη ιστορία μας, η ρητορική του μίσους θα μπορούσε ενδεχομένως να αναζητηθεί στην ιδεολογική και πολιτική συγκρότηση του νέου Ελληνικού Κράτους και στις κατά καιρούς ποικίλες εξάρσεις, οι οποίες οδήγησαν άλλοτε σε σκληρές ιδεολογικές συγκρούσεις, σε εθνικούς διχασμούς, στον εμφύλιο και στη δικτατορία. Μετά τη Μεταπολίτευση φάνηκε να τίθεται τέρμα στον κύκλο αυτό των αντιθέσεων της νεοελληνικής κοινωνίας και ιδεολογίας. Στις μέρες μας, όμως, η ρητορική του μίσους ως ακραίος ρατσιστικός και βίαιος λόγος επανεμφανίζεται και στη χώρα μας, όπως και σε πολλές άλλες δυτικές και μη κοινωνίες, έχοντας στο στόχαστρό της τον άλλο, τον ξένο, τον διαφορετικό.

ΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

Το αληθινό παραμύθι της βίας

του Ευγένιου Τριβιζά

Η εκφοβιστική και επιθετική συμπεριφορά παιδιών εναντίον συμμαθητών τους είναι ένα πολύμορφο και πολυδιάστατο φαινόμενο, η έκταση και η σοβαρότητα του οποίου δύσκολα αναγνωρίζονται. Κυρίως επειδή τα θύματα φοβούνται να το εξομολογηθούν, οι δάσκαλοι δυσκολεύονται να το χειριστούν και τα σχολεία διστάζουν να το παραδεχτούν λόγω του αρνητικού αντίκτυπου που θα έχει στην εικόνα και στη φήμη τους. Η σχολική βία ξεκινάει ως λεκτική, από κοροϊδευτικές παρατηρήσεις, προσβλητικές εκφράσεις, διασπορά ψιθύρων με στόχο τον στιγματισμό και αποκλεισμό του θύματος από σχολικές παρέες, κλιμακώνεται με την καταστροφή ή κλοπή αντικειμένων ιδιοκτησίας του και συχνά εκτρέπεται σε σωματική βία. Στην αρχή απλά σπρωξίματα και στη συνέχεια ακραίες μορφές επιθετικότητας.