Αφήγηση / οπτικές γωνίες

3.16.1  Εσωτερική οπτική γωνία – εσωτερική εστίαση

             Έχουμε όταν:

·      Ο πομπός μετέχει στα γεγονότα που αφηγείται…

·      Η αφήγηση είναι κατά βάση πρωτοπρόσωπη, ο αφηγητής δηλαδή είναι «ομοδιηγητικός»…

·      Λειτουργεί το προσωπικό φίλτρο του αφηγητή…

Αφηγηματικοί Χρόνοι

4.2.7  Αφηγηματικοί χρόνοι

(Από το βιβλίο Νεοελληνική Γλώσσα - Το γνωστικό αντικείμενο, Βασίλης Πρασσάς, εκδόσεις Κοκοτσάκης, 2005) 

Χρόνοι εξωτερικοί-εξωκειμενικοί σε σχέση με την αφήγηση

Από τη στιγμή που η αφήγηση είναι μια πράξη επικοινωνίας μεταξύ ενός πομπού (συγγραφέας ή ομιλητής) και του δέκτη (αναγνώστης ή ακροατής), που αναφέρεται σε συγκεκριμένα γεγονότα, μπορούμε να εντοπίσουμε τους εξής χρόνους:

Τύποι του αφηγητή / Αφηγητή τύποι

4.2.1        Τύπος του αφηγητή

(Από το βιβλίο Νεοελληνική Γλώσσα-Το γνωστικό αντικείμενο, Βασίλης Πρασσάς, Εκδόσεις Κοκοτσάκης, 2005)

Αφηγητής, όπως προαναφέρθηκε, είναι το πρόσωπο που αφηγείται (πομπός), που μεταφέρει δηλαδή λεκτικά (γραπτά ή προφορικά) σε κάποιον ή κάποιους άλλους (δέκτες) τα γεγονότα μιας ιστορίας. Πρόκειται, λοιπόν, για τη «φωνή» που αναλαμβάνει την ευθύνη της αφηγηματικής πράξης. Η «φωνή» αυτή ενδέχεται να ταυτίζεται ή όχι με το υποκείμενο που μιλά ή γράφει, να συμμετέχει ή όχι στη δράση κ.λπ. Στις αφηγήσεις για παράδειγμα πραγματικών γεγονότων καθίσταται φανερό ποιος αφηγείται και ο πομπός, συγγραφέας ή ομιλητής, ταυτίζεται με τον «αφηγητή», στις λογοτεχνικές όμως αφηγήσεις αφηγητής και συγγραφέας είναι δύο διαφορετικά πρόσωπα που δεν πρέπει να συγχέονται. Και τούτο διότι ο συγγραφέας είναι ένα πραγματικό πρόσωπο με αληθινή ζωή και υπάρχει έξω από το κείμενο, ενώ ο «αφηγητής» είναι ένα πρόσωπο του κειμένου, ένα γλωσσικό υποκείμενο που αφηγείται στο πλαίσιο ενός πλασματικού λόγου.

Οι βασικοί τύποι αφηγητή, σύμφωνα με το Γάλλο αφηγηματολόγο Gérard Genette, είναι:

Αφηγηματικοί τρόποι / Τρόποι αφήγησης

4.2.1        Αφηγηματικοί τρόποι

(Από το βιβλίο Νεοελληνική Γλώσσα - Το γνωστικό Αντικείμενο, Βασίλης Πρασσάς, Εκδόσεις Κοκοτσάκης, 2005)

Πρόκειται για τους τρόπους παρουσίασης του αφηγηματικού υλικού. Οι τρόποι αυτοί είναι:

1.      Η αφήγηση. Πρόκειται για την περίπτωση κατά την οποία ο αφηγητής, ο ίδιος ο συγγραφέας ή κάποιος άλλος, διηγείται τα γεγονότα και μεταδίδει με πλάγιο τρόπο τα λεγόμενα των ηρώων του. Η αφήγηση διακρίνεται σε:

Γλωσσικές Ποικιλίες / Ποικιλίες της γλώσσας

1.5  Οι ποικιλίες της γλώσσας / γλωσσική πολυμορφία

Από το βιβλίο "Νεοελληνική Γλώσσα - Το γνωστικό αντικείμενο", Βασίλης Πρασσάς, Εκδόσεις Κοκοτσάκης 

Ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά μιας γλωσσικής κοινότητας είναι η γλωσσική πολυμορφία/ετερογένεια, η ύπαρξη δηλαδή διαφορετικών γλωσσικών ποικιλιών, των οποίων φορείς και φυσικοί ομιλητές αποτελούν τα διάφορα μέλη αυτής της κοινότητας. Και αυτό είναι εύλογο αν λάβει κανείς υπόψη του την ευρύτερη κοινωνική αλλά και εθνοπολιτισμική ετερογένεια, την οποία η γλώσσα ως κοινωνικοψυχολογικό φαινόμενο ανακλά, εκφράζει και υπηρετεί.