Υποστηριζόταν ότι τα τελευταία μέτρα που είχαν εφαρμοστεί είχαν φέρει κάποια αποτελέσματα στην μείωση της βίας εντός των γηπέδων. Παρατηρώντας όμως το θέμα βλέπουμε ότι η εξωγηπεδική βία που αφορά τον αθλητισμό αυξάνεται σημαντικά, παρατηρώντας βανδαλισμούς σε οργανωμένους συνδέσμους ομάδων και επιθέσεις οπαδών σε βάρος άλλων. Φαινόμενα σαν και τα παραπάνω μπορούν να χαρακτηριστούν αναμενόμενα, αν όχι αναπόφευκτα, αφού η γηπεδική βία και γενικότερα η βία κάθε μορφής έχει να κάνει με την νοοτροπία του κάθε φιλάθλου. Θέματα όπως η βία και ειδικότερα στο γήπεδο, δεν μπορούν να εξαλειφθούν μόνο με μέτρα καταστολής.. Ένας φίλαθλος δεν πρέπει να φοβάται, για να μην έχει την οποιαδήποτε παραβατική συμπεριφορά, δεν χρειάζεται να τον αναστέλλει η οποιαδήποτε κάμερα, αλλά η στοιχειώδης παιδεία που διαθέτει.
Έτσι λοιπόν οι υπεύθυνοι πρέπει να δώσουν βαρύτητα όχι στις τιμωρίες που θα εφαρμόζονται σε περίπτωση σύλληψης, αλλά στο πώς θα καταφέρουμε να μην υπάρχουν συλλήψεις. Πώς δηλαδή μπορεί το ίδιο το σύστημα του αθλητισμού να αναβαθμιστεί ουσιαστικά για να αξίζει όλος ο κόσμος που το παρακολουθεί να είναι μια μάζα φιλάθλων με την βασική έννοια της λέξης και που δεν θα βρίσκεται στο γήπεδο καθισμένος στα κάγκελα της εξέδρας με την πλάτη στο γήπεδο φωνάζοντας υβριστικά συνθήματα και μη χάνοντας ευκαιρία να διαπληκτιστεί με τον αντίπαλο φίλαθλο.
Αυτές οι συμπεριφορές έχουν διώξει τον κόσμο που ενδιαφέρεται πραγματικά για τον αθλητισμό από τα γήπεδα και οι λιγοστοί τέτοιοι που έχουν μείνει είναι θέμα χρόνου να εγκαταλείψουν και αυτοί τις εξέδρες.
Ο αντίλογος θέλει και άλλες χώρες στον κόσμο με υποβαθμισμένης ποιότητας θέαμα, παραδείγματος χάρη στο ποδόσφαιρο, να μην έχουν τόσο σοβαρά προβλήματα γηπεδικής βίας. Η απάντηση σ’ αυτό έρχεται φυσικά μελετώντας τα συστήματα παιδείας των χωρών αυτών.
Όπως προαναφέρθηκε, η παραβατική συμπεριφορά κάθε «φίλαθλου» επίκειται στην έλλειψη παιδείας του, εξετάζοντας τη λέξη παιδεία με ξεχωριστό νόημα από αυτό της λέξης μόρφωση. Έτσι λοιπόν όλοι αυτοί που κόπτονται για την αναβάθμιση του αθλητισμού και την εξάλειψη της βίας στα γήπεδα θα πρέπει να εξετάσουν το κοινωνικο-πολιτιστικό υπόβαθρο και την νοοτροπία του κάθε φιλάθλου καθώς αυτά εκπορεύονται από το σύστημα εκπαίδευσης και το στενό του κοινωνικό περιβάλλον.
Αυτό που πρέπει να γίνει δηλαδή είναι να αναβαθμίσουμε το σύστημα της παιδείας και της εκπαίδευσής μας, καθώς οι αρχές και οι αξίες όπως σεβασμός, αθλητισμός , ψυχαγωγία και αυτοπειθαρχία πρέπει να γίνονται κτήμα του ατόμου από μικρή ηλικία, ενώ είναι απαραίτητες για την ειρηνική και ευτυχή συνύπαρξη χιλιάδων κόσμου σε ένα γήπεδο, βλέποντας σε τέτοια συνάθροιση μια μικρογραφία της ευρύτερης κοινωνίας...
Η βαρύτητα δηλαδή πρέπει να πέσει στα μέτρα πρόληψης και όχι τόσο στα μέτρα καταστολής. Έτσι διορθώνονται πολλά κοινωνικά προβλήματα γενικά όπως ο ρατσισμός και η βία οποιασδήποτε μορφής. Πρέπει να πείσουμε τους νέους μας ότι το οποιοδήποτε αθλητικό θέαμα είναι μια αφορμή γιορτής, ψυχαγωγίας και γόνιμης αθλητικής συζήτησης χωρίς φανατισμούς και στενότητα σκέψης. Μόνο έτσι μία οικογένεια θα γυρίσει στην εξέδρα και ο αθλητισμός θα πάρει ξανά τη θέση που πρέπει να έχει στην κοινωνία...
Κουδουνάς Παναγιώτης
http://www.e-filathlos.gr/?q=node/91
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου