Εισαγόμενος μεσσιανισμός

Εισαγόμενος μεσσιανισμός

Tου Kωστα Λεονταριδη

«Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος». Η ευαγγελική ρήση, σύμφωνα με μια θεολογική ερμηνεία, υποδηλώνει ότι εάν θέλει ο Θεός, ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει και χωρίς τροφή. Η φράση αποδίδεται στον Ιησού Χριστό, ο οποίος βρισκόταν στην έρημο και μετά νηστεία 40 ημερών δέχθηκε την επίσκεψη του Σατανά, ο οποίος Τον παρακίνησε να μετατρέψει τις πέτρες σε άρτους. Ο διάβολος, βέβαια, πήγε από εκεί που ’ρθε. Σε ελεύθερη απόδοση, η φράση προβάλλει την αναγκαιότητα και της πνευματικής τροφής, η «ποιότητα» της οποίας είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Αντιθέτως, ευκολοχώνευτη αποδεικνύεται διαχρονικά η εφαρμογή της ρωμαϊκής φράσης «panem et circenses», άρτος και θεάματα, σαν δύο αλληλοσυμπληρούμενα απαιτούμενα, σε μεγάλο βαθμό υπό την κρατική σκέπη και στρατηγική.

Σημείο αναφοράς εδώ, αποτελεί ο χώρος του ποδοσφαίρου, του θεάματος με τη μεγαλύτερη μαζική απήχηση, όπου καθρεφτίζονται όλες οι ροπές της κοινωνίας. Δίπλα σε ψύχραιμους φιλάθλους βρίσκονται τυφλωμένοι οπαδοί, απέναντι από περιστασιακούς θεατές κάθονται επικίνδυνα ενεργούμενα. Ενα πεδίο διασκέδασης και εκτόνωσης, μαζί πεδίο διαπλοκής και ωμής βίας. Ενδεικτικό του πολύχρωμου ενδιαφέροντος είναι ότι κυκλοφορούν πανελλαδικά πάνω από δέκα αθλητικές εφημερίδες οπαδικές και μη, κι άλλες με προγνωστικά και συμβουλές γι’ αυτούς που ονειρεύονται να πιάσουν την καλή μέσω τυχερών παιχνιδιών και στοιχημάτων. Μιλάμε συνολικά για μια αγορά με -εν μέσω κρίσης- τεράστιο τζίρο, ανοιχτή σε καλοπροαίρετους αλλά και ευάλωτη στον αγοραίο παραγοντισμό.Το τελευταίο διάστημα, η Δικαιοσύνη προσπαθεί να ρίξει άλλη μια φορά άπλετο φως στον χώρο του ποδοσφαίρου.

Υπάρχει ωστόσο μια γραφική πτυχή που επαναλαμβάνεται θεατρικά και έχει να κάνει με αφίξεις αθλητών που αποφάσισαν και φέτος να κάνουν καριέρα στην (χρεοκοπημένη) Ελλάδα. Παράλληλα με τη φυγή ή πώληση των λιγοστών αξιομνημόνευτων, παρελαύνουν ονόματα αλλοδαπών, που δηλώνουν ότι βρήκαν την επαγγελματική Ιθάκη στη χώρα μας, με υμνολόγια για τις ομάδες, τον πολιτισμό μας και τις ελληνικές σειρήνες. Πλην αυτών που μετριούνται στα δάχτυλα του χεριού και στέκονταν με αξιώσεις σε ξένα γήπεδα (χρυσοπληρώθηκαν για να έρθουν στη χώρα μας) οι άλλοι καταφθάνουν για να συμπληρώσουν ένσημα και να διασκεδάσουν. Ατού στο βιογραφικό τους; το ξενικό όνομα που αφήνει τη φαντασία των ημεδαπών θεατών να οργιάσει, έως ότου με γουρλωμένα μάτια τούς βαφτίσουν «κουτσά άλογα», «παλτά», κι άλλα που δεν γράφονται.

Εδώ ο κόσμος καίγεται θα πείτε… Ας σκεφθούμε όμως ότι από τα θεωρητικώς ασήμαντα έως τα πολύ σοβαρά, κουτσουρεύουμε ταλέντα, διώχνουμε λαμπρό εγχώριο δυναμικό, αλλά ομνύουμε προκαταβολικά σε εισαγόμενους μεσσίες. Είτε κλωτσούν την μπάλα είτε σοφολογούν επί παντός ελληνικού. H εθνική μας αυτοπεποίθηση εντός συνόρων, παραμένει υπόδουλη.

http://news.kathimerini.gr / 22-6-2011