Α. ΚΕΙΜΕΝΟ
Η αντικοινωνική επίδραση της τηλεόρασης
Η τηλεόραση αναστατώνει κατά κάποιο τρόπο τις φυσιολογικές διαδικασί-ες της κοινωνικής μας ζωής. Όταν η προσοχή όλων των μελών της οικογένειας ή της παρέας είναι στραμμένη μπροστά σε μια οθόνη, τότε είναι ελάχιστη η επαφή και η επικοινωνία των ατόμων.
Στις περιπτώσεις που τα άτομα θα μιλήσουν μεταξύ τους, οι κουβέντες τους είναι σύντομες και σχεδόν πάντα αφορούν αυτό που εκείνη τη στιγμή παρακολουθούν. Δεν υπάρχει συνέχεια στη συζήτηση παρά μόνο σύντομα σχόλια ενθουσιασμού ή αποδοκιμασίας σχετικά με τα τεκταινόμενα στην οθόνη.
Ένας παιδίατρος σχολιάζει: «Όπως το φως του χειρουργείου, η τηλεόραση δημιουργεί ένα περιβάλλον το οποίο «επιτίθεται» στο παιδί και το κυριεύει. Το παιδί, για να ανταποκριθεί σε αυτό το περιβάλλον, κατά κάποιο τρόπο μουδιάζει, μειώνει τη δική του ενεργητικότητα, γίνεται παθητικό και μαγνητίζεται από την οθόνη.»
Επίσης, όταν το παιδί καθηλώνεται μπροστά στην τηλεόραση είτε παρακολουθώντας διάφορα προγράμματα είτε παίζοντας για ώρες κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι, αυτό του αφαιρεί από το χρόνο που θα αφιέρωνε σε άλλες ασχολίες με τους φίλους του ή την οικογένειά του. Παίζει λιγότερο, διαβάζει και κουβεντιάζει λιγότερο, ασχολίες που είναι πολύ σημαντικές στην ανάπτυξη των γλωσσικών ικανοτήτων του παιδιού αλλά και της κοινωνικότητά του.
Δεν υπάρχει, επίσης, αμφιβολία ότι αυτά που βλέπει ένα παιδί στην τηλεόραση διαμορφώνουν εν πολλοίς και την άποψή του για τον κόσμο.
Σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, το 57% των τηλεοπτικών προγραμμάτων περιέχουν κάποιας μορφής βία που είναι επιβλαβής για την ψυχολογία του παιδιού. Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι οι κίνδυνοι από την έκθεση στην τηλεοπτική βία είναι πολλοί, ανάμεσά τους είναι: το παιδί μαθαίνει να συμπεριφέρεται βίαια, γίνεται πιο «αναίσθητο» στις βλαβερές επιδράσεις της βίας και αποκτά φοβίες ότι κάποιο βίαιο γεγονός μπορεί να συμβεί και στο ίδιο.
Η βία που παρουσιάζεται στην τηλεόραση μπορεί να έχει σοβαρό αντίκτυπο στο μυαλό των νεαρών ατόμων. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι ταινίες τρόμου, τα γνωστά μας θρίλερ, μπορεί να οδηγήσουν σε μετατραυματικό στρες στα παιδιά.
Ωστόσο, η βία και ο τρόμος δεν είναι τα μόνα λανθασμένα μηνύματα που προβάλλονται από την τηλεόραση. Δυστυχώς η τηλεόραση προβάλλει δυνατά μηνύματα για όλες σχεδόν τις επιλογές και συμπεριφορές των ανθρώπων.
Β. ΑΣΚΗΣΕΙΣ
1) Το παραπάνω κείμενο, ποιες αρνητικές επιδράσεις της τηλεόρασης πάνω στο παιδί παρουσιάζει και αναλύει;
Μονάδες 2,5
2) Να εντοπίσετε και να αναγνωρίσετε τις αντωνυμίες στην παρακάτω παράγραφο: «Ένας παιδίατρος σχολιάζει: «Όπως το φως του χειρουργείου, η τηλεόραση δημιουργεί ένα περιβάλλον το οποίο «επιτίθεται» στο παιδί και το κυριεύει. Το παιδί, για να ανταποκριθεί σε αυτό το περιβάλλον, κατά κάποιο τρόπο μουδιάζει, μειώνει τη δική του ενεργητικότητα, γίνεται παθητικό και μαγνητίζεται από την οθόνη.»».
Μονάδες 2,5
3) Να αναγνωρίσετε το συντακτικό ρόλο των αντωνυμιών που εντοπίσατε στην άσκηση 2..
Μονάδες 2,5
4) Να γράψετε από πέντε λέξεις που ανήκουν στην ίδια ετυμολογική οικογένεια με τις παρακάτω λέξεις: κοινωνικής, αποδοκιμασία, επιτίθεται, γλωσσικών, επιδράσεις.
Μονάδες 2,5
Γ. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ
Το κείμενο τελειώνει με την αναφορά σε άλλα αρνητικά μοντέλα ζωής και συμπεριφοράς που προβάλλει και επιβάλλει η τηλεόραση. Να αναλύσετε αυτά τα μοντέλα ζωής και συμπεριφοράς σε ένα κείμενο που πρόκειται να το δημοσιεύσετε στη σχολική σας εφημερίδα.
Μονάδες 10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου